“From New Orleans second line funk to slow sensual blues, swaggering shuffles and boisterous rocking boogie woogie…”

Veteraan Dave Keyes is een in NY wonende rockende rhythm & blues pianist en singer-songwriter. In zijn al meer dan dertig jaar durende carrière trad hij solo op, met de Dave Keyes Band of vaak ook als sideman met o.a. Popa Chubby, r’n’r diva Ronnie Spector, burgerrechten activiste Odetta, Bo Diddley, rockabilly legende Sleepy LaBeef, David Johansen en gospel zangeres Marie Knight. Keyes was ook de regisseur van “Smokey Joe’s Café”, een Broadway productie die gebaseerd was op de muziek van Leiber & Stoller.

“Van New Orleans tweedelijns funk tot rustige sensuele blues, opschepperige shuffles en onstuimig rockende boogiewoogie…”

Onder zijn eigen naam bracht Keyes al zeven studio albums uit. Deze maand verschijnt, als opvolger van ‘The Healing’ (2017), ‘Rhythm Blues & Boogie’ waarvoor Keyes nog dieper naar de wortels van zijn passie moest graven. Negen originele tracks en een speciale cover vatten zijn muzikale invloeden samen. Keyes nodigde speciale gasten uit voor sessies opgenomen in NY, NJ en Memphis, waaronder de legendarische drummer Bernard Purdie, Doug MacLeod, gitaartoppers Early Times en Popa Chubby. Ze worden vergezeld door leden van zijn NYC-crew: gitarist John Putnam, drummer Frank Pagano, bassist Jeff Anderson en een blazerssectie, met Chris Eminizer op sax & trompettist Tim Ouimette.

Met de uitnodiging “Shake, Shake, Shake” opent Dave Keyes rustig tokkelend op zijn piano en met de blazers in de achtergrond (de sax solo is van Eminizer), swingend zijn nieuwe album. Op “That’s What I Call the Blues” legt hij ons overtuigend uit wat de bleus voor hem betekent, om dan op het quasi-titelnummer “Blues and Boogie” samen met Early Times op gitaar, de nacht met grooves uit New Orleans te vullen. Met de wenkbrauwen gefronst en over dingen nadenkend, vervolgt Keyes solo op piano met Willie Nelson's “Funny How Times Slips Away”.Op “Ain’t Doing That No More” zet Purdie je aan het dansen. De blazers, slide-gitaar en een meezingrefrein voeden hier de Cajun-parade. “Ain’t Going Down” is het al het volgende moment van bezinning, op “WBGO Boogie” (genoemd naar het Newark jazz en blues radiostation) isKeyes in topvorm en “Not Fighting Anymore” is doorspekt met exotische salsa ritmes van een man, die vastbesloten is zichzelf uit een moeilijke relatie te worstelen. Op “Invisible Man”  werken daarna Keyes en MacLeod met succes samen, om van dit de akoestisch blues nummer iets moois te maken. Om te eindigen gaat Keyes er nog eens voluit voor op “7 O’Clock Somewhere”, terwijl velen in hun slaap al het nare proberen te vergeten. Het is Keyes’ rockende hommage aan al het personeel dat ’s morgens al vroeg met mensen en dingen bezig is, om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. 

“For ‘Rhythm Blues & Boogie’ Dave Keyes dug deeper into the roots of his passion…”

Eric Schuurmans

‘RHYTHM BLUES & BOOGIE: tracklist: 01. Shake, Shake, Shake – 02. That’s What I Call the Blues – 03. Blues and Boogie – 04. Funny How Times Slips Away [Willie Nelson] – 05. Ain’t Doing That No More – 06. Ain’t Going Down – 07. WBGO Boogie – 08. Not Fighting Anymore – 09. Invisible Man – 10. 7 O’Clock Somewhere | Music/Lyrics by: Dave Keyes, or as [noted: 4] | Credits: Dave Keyes: lead vocals, piano, B3, Wurlitzer, keys / John Putnam: guitar / Frank Pagano: drums / Jeff Anderson: bass / Horns: Chris Eminizer: sax & Tim Ouimette: trumpet & Guests: Purdie: drums / Doug MacLeod, Early Times, Popa Chubby

Discography DAVE KEYES: Rhythm Blues & Boogie [2022] | The Healing [2017] | Right Here Right Now [2013] |  Roots in the Blues [2009] | Covered in Blues [2001] | Tear It Up [1997] | Rockin’ Rhythm ‘n’ Blues [1994]